Reeds begin jaren 30 kende men de voetbalsport in Spanbroek. Er werd gevoetbald onder de naam ‘Stormvogels’ en ‘Meeuwen’. De Meeuwen speelden hun eerste wedstrijd in 1931 tegen WVC. Deze ploegen hadden echter geen lang bestaansrecht en verdwenen snel weer van de velden. Zie onderstaand een foto van de Meeuwen uit ongeveer 1935.
Staand Filippo,Joop Appel, Kees Boots, Hannes Knijn, Siemon Hoek, Siemon Boots, Arie Heddes, Piet Koomen sr - Knielend. Jaap Vriend, Paul Groot, Jan Hoek, Siemon Hoogland, Gert Jol
In de zomermaanden werd er voor de WOII ’s avonds op het land van Boots in Wadway gevoetbald. Kort na de oorlog werden er plannen gemaakt om een voetbalclub op te richten. Onder leiding van kapelaan Naastepad werden op 15 juli 1946 de eerste besprekingen gehouden in, zoals het nu heet, café Vroeg of Laat. Met buur Spartanen werd contact gezocht om op hun terrein te mogen spelen. Helaas stak de voetbalbond hier een stokje voor: iedere vereniging moest een eigen veld hebben.
Met of zonder terrein, op 22 augustus 1946 werd de oprichtingsvergadering gehouden. Na zeven vergaderingen in vijf weken tijd, is in 1946 onze club opgericht onder de naam “Spanbroek”. Twee jaar later, in 1948, wordt deze naam veranderd in RKVVS. Aanvankelijk kozen de bestuursleden voor de naam oranje-wit, maar door de bond werd deze naam afgekeurd. Vanaf het seizoen ‘75-’76 gaat de vereniging verder onder de naam VVS’46. Statuten en huishoudelijk reglement worden ook veranderd en vanaf die tijd is onze club een openbare vereniging. Het tijdperk RKVVS werd afgesloten.
Naast de naam, veranderde in 1948 het wit-zwarte tenue in het nog steeds mooie Oranje-Wit. Dit gaf destijds vooral voor de moeders van de aspiranten de nodige problemen. Waar kon je toen nog een oranje shirt kopen? En als deze wat te krap werd, waar haalde je dan de centjes vandaan voor een nieuw shirt? De oplossing werd gezocht in een oranje verfbad! Hierin werd een wit shirt gedompeld, zodat het oranje werd.
Het complex
Bij de oprichting van voetbalclub 'Spanbroek' op 22 augustus 1946 was er nog geen terrein om op te voetballen. Dit probleem werd gelukkig snel opgelost. Het bleek mogelijk het terrein van voorheen de 'Meeuwen' te huren. Eerst moest wel de schuld van de 'Meeuwen' (fl. 150,-) worden voldaan en fl.100,- worden betaald voor de nieuwe competitie.
Er werd met man en macht gewerkt om het terrein bespeelbaar te maken. Doelpalen waren nodig en de greppels werden geëgaliseerd met kroos en flap (waterplanten). Het terrein van toen ligt tegenover de voormalige tandartspraktijk van Bangert aan de Spanbroekerweg. De 'kleedkamers' kon je vinden in café Bijman. Hier stonden op het toneel een paar schalen met water en daar kon je je na afloop mee wassen. Eenvoudiger was het echter om bij of onder de hooivijzel een broek en jas uit te trekken; je stond dan meteen op het veld en aan het eind van de wedstrijd kon je zo weer naar huis. Maar het simpelste was om tijdens je training je overall aan te houden.
Toch bleven wensenvoor een beter terrein bestaan. Na veel zoeken en vragen brengt Piet Beerepoot de oplossing door voor 10 jaar à fl.200,- huur per jaar een kostbaar stuk van zijn land af te staan. De Ned. Heidemij begon in januari 1948 met het bespeelbaar maken van het terrein. Niemand kon toen vermoeden dat dit het begin was van het sportcomplex zoals het er nu uitziet.
Het terrein van P. Beerepoot werd in 1948 bespeelbaar gemaakt door de Ned. Heidemij. Met kruiwagens en lorries op smal-spoor werd het toen nog erg ongelijke land geëgaliseerd. Toen het werk bijna klaar was, bleek dat er nog een hek om het terrein moest worden aangebracht, omdat de heer Beerepoot er zijn schapen op wilde weiden. Op 25 juli 1948 wordt het terrein officieel geopend, echter zonder kleedkamers.
In de zomer van 1949 kwam er een kleedlokaal. Een oude spoorwagon werd voor fl. 575,- gekocht. Deze wagon werd omgebouwd tot twee kleedkamers en een ruimte voor de scheidsrechter. In 1959 komt de gemeente in het bezit van het stuk land waarop het terrein ligt. Er is ook ruimte voor een tweede terrein en er kon een nieuwe kleedkamer gebouwd worden. Dat werd tijd ook want in 1960 werd aan de KNVB in Den Haag geschreven: "Onze kleedgelegenheid bestaat uit een grote houten goederenwagon, die nu ruim tien jaar in gebruik is. De vloer is van hout, ligt vrij van de grond, maar vertoont hier en daar gaten en kieren. Gelukkig is er stromend water aanwezig. De toestand is onhoudbaar omdat ook de handbalvereniging er gebruik van maakt." Er werd niet bijgeschreven dat de 'schuifdeuren' bijna niet meer open en dicht gingen en daardoor regelmatig de schapen binnen kwamen met de begrijpelijke gevolgen.
Op 25 augustus 1963 werden het tweede terrein, de nieuwe kleedlokalen en de kantine ingezegend door kapelaan Mols. De oude wagon ging naar Zandwerven en ging daar dienst doen als varkenshok. Mevr. Schipper-Mulder, 'de moeder van RKVVS', hoefde na 13 jaar geen thee meer te brengen in de rust. Zij heeft zeker een paar klompen versleten in de 13 jaar Toevlucht - RKVVS-terrein. Ook zouden de spelers het bekende pepermuntje gaan missen.
Een nieuw tijdperk was ingegaan. De schapen werden niet meer op het voetbalveld geweid. Het belangrijkst was dat hierdoor de terreindienst geen schapenstront meer hoefde op te ruimen voor de wedstrijd. Vooral de doelgebieden waren een heerlijk domein voor deze beesten......
Tenslotte nog even een grappig opmerking uit het V.V.S.-jaarverslag van seizoen ‘57-’58: “Twee nieuwe doelen zijn voor de kapitale som van fl. 220,- geplaatst. Gaat er zuinig mee om, schiet niet teveel tegen paal en lat. Gegarandeerd gaan ze enkele jaren langer mee.”
De trainingshal
In januari 1967 kwam er een plan op tafel voor een grotere overdekte trainingsruimte. Tot die tijd werd er bij slecht weer getraind in de werkplaats van de Fa. de Koning, tussen de bouwmaterialen, en in het gymlokaal van de Bonifatiusschool.
Plannen werden uitgewerkt en in het voorjaar van 1968 werd met de bouw begonnen. Op 15 september van dat jaar werd de hal officieel in gebruik genomen en was RKVVS de eerste amateurvereniging met een eigen overdekte trainingsruimte. Omdat de bouw van de hal ten koste ging van het toch al niet grote oefenterrein, werd het gehele B-terrein verlicht. Vanaf 26 oktober 1969 had RKVVS een uitstekend verlicht terrein en vanaf die datum werden lichtwedstrijden gespeeld tegen AZ, Stormvogels, Telstar, Haarlem en Volendam terwijl ook de Bond regelmatig gebruik maakte van het terrein voor oefenwedstrijden. Het VVS-terrein leek wel op een sportcentrum van de afd. Noord-Holland!
Omdat de vereniging groeide, bestond er rond 1975 behoefte aan een derde terrein. Het bestuur ging in onderhandeling met dhr. Beerepoot en vanuit het gemeentebestuur werd een plan gemaakt om een zand-atletiekbaan om het voetbalveld aan te leggen, met het oog op een eventuele atletiekclub. Het C-veld werd voortaan trainingsveld en de lichtmasten werden dan ook van het B-veld naar het C-veld verplaatst.
In 1980 werd er alweer gesproken over het vergroten van de bestaande hal, een andere bestaande hal te kopen of een nieuwe hal te bouwen. De laatste mogelijkheid bleek het meest praktisch en in 1984 werden negen tweedehands spanten gekocht. De bestaande hal moest worden gesloopt en tijdens het verwijderen van de golfplaten gingen V. Baten en A. vd. Berg door het dak. Na de sloop kon de opbouw beginnen. Toen de hal stond, zijn de wanden geïsoleerd en bekleed. Er werd zo stevig doorgewerkt dat tijdens de Elfstedentocht van 1985 een TV in de hal geplaatst werd om tijdens de werkzaamheden toch een glimp van de barre tocht op te kunnen vangen.
Na een prijsvraag, mocht burgemeester De Leeuw tijdens de opening op 21 oktober 1985 het doek verwijderen, waarna de naam Oranjehal te voorschijn kwam.
Helaas waren er al snel problemen met de hal. Door temperatuurwisselingen werd de vloer gevaarlijk glad. Het dak moest geïsoleerd worden zodat de hal verwarmd kon worden. Toen glaswol dekens met daaronder geplastificeerd gaas voor bescherming tegen het dak waren geslagen, ging Klaas Appelman het geleverde werk testen. Hij schopte prompt een gat in het glaswol. Er moest toen stevig doek bevestigd worden. In oktober 1987 was het karwei geklaard en had VVS’46 een verwarmde trainingshal.
(Complex VVS'46 met op de achtergrond de Oranjehal)
In de zomer van 2012 wordt de Oranjehal wederom totaal gerenoveerd: een nieuwe multifunctionele sportvloer en een laag verf voor de wanden en plafond. Een heel karwei maar wel met een prachtig resultaat!
In 2014 volgt een volgende stap: het sportcomplex wordt energieneutraal! In samenwerking met sponsor ZON Energie worden vijf warmtebronnen aangelegd en worden 700 zonnepanelen op het dak van de sporthal geplaatst. VVS heeft hierdoor een energieneutraal complex maar ook zijn de kosten vastgezet voor tientallen jaren, iets dat later een goede greep bleek te zijn geweest.
Kantine 'Huis van Oranje'
In het jaar 1997 wordt de oude kantine vervangen door een gloednieuw en ruim onderkomen. Jaren later wordt deze het ‘Huis van Oranje’ gedoopt nadat een prijsvraag werd uitgeschreven, met Ruud Loos als bedenker van deze nieuwe naam. Juist toen het Bestuur nadacht over opfrissing van deze kantine in 2010 sloeg het noodlot toe tijdens het Paasweekend van 2010. Door kortsluiting in de keuken brandde de keuken volledig uit en werd de gehele kantine bedekt onder rook en roet. De kantine werd tijdelijk onder de naam 'De Toevlucht' gehuisvest in de Oranjehal. Met vereende krachten en een hoop flexibiliteit en vakmanschap lukt het VVS'46 om in het eerste weekend van september alweer een volledig gestripte en vernieuwde kantine te openen. Een prachtresultaat, zoals u op de onderstaande foto's kunt zien.
Elftallen en prestaties: de ‘highlights’
In het sportieve verleden van VVS'46 heeft het 1e elftal altijd gebivakkeerd tussen de middenste en onderste regionen van het Noordhollandse amateurvoetbal. Deze eeuw speelt het 1e team bovenin de 4e klasse en promoveerde het tweemaal naar de 3e klasse zondag, waar het nu ook speelt. Lees hieronder meer over de prestaties van vroeger tot nu.
Het eerste elftal dat de verenigingskleuren, toen nog zwart-wit, ging verdedigen, speelde tijdens de kermis tegen het eveneens pas opgerichte De Weerese Boys. Spanbroek won met 3-0. In de competitie moesten de Spanbroekers genoegen nemen met een 3e plaats in de res. 3e klasse afd. N.H.
In 1949 degradeerde het eerste elftal naar de res.4e klasse afd. N.H., maar in het seizoen ’51-’52 mag het eerste elftal, dankzij de bond, starten in de nieuw gevormde 3e klas afd. N-H.
Het seizoen ’52-’53 begon onder de technische leiding van S. Grootes uit Alkmaar. Hij ging meer aandacht besteden aan zaken rond de wedstrijd. Van tactische voorbesprekingen was eerder geen sprake geweest. Zo ging Niek Veeken bijvoorbeeld om 14.00 uur naar de kerk om daar met zijn gezang de kerkdienst op te luisteren. Vijf minuten voor half drie kwam Niek uit de kerk. Uit voorzorg had hij zijn voetbalschoenen al aan; broek en jas uit en hij stond precies op tijd binnen de lijnen. De aanpak van Grootes wierp z’n vruchten af: het eerste en tweede werden kampioen. Het eerste werd moeizaam kampioen: halfweg de competitie was er een achterstand van 9 punten op Twisk. Daarna bleef RKVVS winnen, terwijl Twisk moeizaam enkele punten bijelkaar sprokkelde. De laatste wedstrijd moest Twisk van Schellinkhout winnen om toch nog kampioen te worden. Een grote groep Spanbroekers was per fiets naar het buitendijkse terrein gereden om de wedstrijd te bekijken. Het bleef 0-0 en RKVVS mocht een beslissingswedstrijd spelen tegen Twisk. In Sijbekarspel stond RKVVS met rust met 2-0 achter. P. van Diepen, altijd optimistisch, zei: “Met een kwartier moet het gelijk zijn en dan worden we kampioen ook.” Binnen een kwartier had Piet twee doelpunten gemaakt en RKVVS werd kampioen, maar anders dan Piet toen verwachtte. De stand bleef nl. 2-2 en door een foutieve beslissing van de scheidsrechter moest er een tweede wedstrijd in Wognum gespeeld worden. Onder grote belangstelling werd het een week later een vlotte 4-1 overwinning en promotie!
In het seizoen ’55-’56 werd in de nacompetitie promotie afgedwongen naar de 1e klasse afd. N.H. In het seizoen ’68-’69 komt Th. Van Doorneveld RKVVS trainen. Meteen met succes, want via een 4e plaats werd de nieuw gevormde Hoofdklasse binnen gestapt. Het seizoen ’70-’71 gaat als topseizoen de boeken in. Van af het begin af aan werd er in de kop van de ranglijst meegedraaid. RKVVS zette een eindsprint in en met soms daverende uitslagen werden de laatste acht wedstrijden gewonnen. Dit betekende het kampioenschap van de Hoofdklasse en promotie naar de 4e klasse KNVB!!!! Het werd gevierd met een rondgang door het dorp met achter de auto het bord: “Petten en Succes kunnen er niets meer aan doen, VVS is kampioen.”
Het seizoen ’78-’79 werd voor de senioren een zwart seizoen. Het eerste en tweede team degradeerde. Hetzelfde gebeurde in het seizoen daarna. In het seizoen ’85-’86 nam VVS’46 vanaf de 10e wedstrijd de kop van de ranglijst in, om deze niet meer af te staan: promotie naar de Hoofdklasse. En wat te denken van een jaar later? Weer promotie: naar de 4e klasse KNVB. Dit werd gerealiseerd door het onderstaande team onder leiding van Joop de Block.
Van links naar rechts staand ziet u Joop de Block, P. Vlaar, Hans Groot, Vincent Baten, Nico Beerepoot, Peter Plak, Paul Koomen, Lex Marcus en begeleider Jaap vd Berg. Zittend ziet u Paul Koelemeijer, Nico Wittenberg, Arjan Koning, Gerard Wuite, Jos Wittenberg, Piet Delissen en Gerard Wittenberg.
VVS’46 1 kende in het seizoen ’90-’91 een uitstekende start. Na drie wedstrijden werd de koppositie gedeeld met Always Forward. Dit bleek te hoog gegrepen en via de nacompetitie degradeerde VVS weer uit de 4e klasse KNVB. Het seizoen ’92-’93 eindigt ook dramatisch: weer degradatie, net als het 2e en 3e team. Na dit seizoen neemt Sjaak Tol de technische leiding over. Aan het eind van het seizoen moet een beslissingswedstrijd gespeeld worden tegen ASV’55. Deze wedstrijd wordt met 3-2 verloren en dit betekent weer degradatie, naar de 2e klasse afdeling.
Het seizoen ’94-’95 werd de ommekeer in de prestaties van ons 1e team. Na de spannende wedstrijd tegen ZTS (2-2), bracht de thuiswedstrijd tegen Westzaan de definitieve beslissing. Ook het 2e team wordt kampioen. Het jaar daarna wordt VVS weer kampioen met Ale van der Zee aan het roer. Door verandering in de structuur van de KNVB gaat VVS’46 het jubileumjaar spelen in de 5e klasse KNVB. In het seizoen ’98-’99 promoveert VVS’46 1 naar de 4e klasse: in de nacompetitie zijn de resultaten niet overtuigend, maar door een fusie GVO en Krommenie, promoveert VVS alsnog naar de 4e klasse.
In het seizoen ’99-’00 stond VVS’46 onder leiding van Cees Verhage. Vooral na de winterstop worden er zeer goede resultaten geboekt en zelfs de finale van de Westfriesland Cup behaald (2-1 nederlaag tegen Zwaluwen'30). Een seizoen later wordt Verhage opgevolgd door Ton Jung. VVS draait vanaf het begin af aan bovenin mee en haalt het de eerste periode binnen, maar na de winterstop belandt de ploeg in een neerwaartse spiraal om uiteindelijk het kampioenschap over te laten aan Victoria O. De nacompetitiewedstrijden tegen Wieringerwaard werden uiteindelijk in hun voordeel beslist, waardoor VVS vierdeklasser blijft. In de navolgende jaren blijft VVS'46 een stabiele vierdeklasser, die steeds dichter tegen promotie aanschurkt.
Wat de trainers Guus Sarelse en Eric van Geemen niet lukte, lukte in seizoen 2008/ 2009 trainer Remy Zoer wel: voor het eerst in de geschiedenis promoveert VVS naar de 3e klasse. Na een derde plaats in de reguliere competitie speelt de ploeg met veel inzet een heroïsche reeks nacompetitiewedstrijden. Achtereenvolgens LSVV (uit 2-1 winst, thuis 1-1), FC Uitgeest (uit 1-0 verlies, thuis 2-1 winst, winst na penalty's) en FC Medemblik worden verslagen. De promotiewedstrijd vindt plaats op neutraal terrein in Waarland, waar op het complex van VV Con Zelo maar liefst 1250 toeschouwers VVS verdiend met 2-1 zien winnen van 3e klasser FC Medemblik. Grote man is A-junior Mike Groot, die met zijn twee koele goals de geroutineerde tegenstander de das omdoet. De enthousiaste steun van een tribune vol supporters (met de geuzennaam Vakkie'46) maakte het mede een dag om nooit te vergeten !
Vakkie'46 in vuur en vlam
Onder leiding van de nieuwe trainer Volkert-Jan Putting lukt het net niet om in de 3e klasse te blijven. In de competitie wordt lijfsbehoud net niet direct gerealiseerd na een 0-2 thuisnederlaag tegen Spartanen in de laatste wedstrijd. Uiteindelijk degradeert VVS'46 na een serie nacompetitiewedstrijden tegen SEW en SRC weer naar de 4e klasse.
In het volgende seizoen 2010/2011 keert het vlaggenschip echter al weer direct terug in de 3e klasse. Na winst van de 1e periode en een 3e plek in de eindstand achter kampioen Andijk en Spirit’30 speelt VVS in een nacompetitiepoule met 5 ploegen om 2 plaatsen in de 3e klasse. Na tweemaal een 1-1 gelijkspel tegen Con Zelo en KSV verslaat VVS’46 het Haarlemse United/Davo met 4-0. De laatste wedstrijd uit tegen Apollo’68 in Hensbroek trok 1.000 supporters. De wedstrijd begon met vuurwerk van supporters en van de spelers met een 0-1 voorsprong. Het sluwe Apollo’68 bleek echter even te sterk. Hierdoor eindigde VVS’46 op de 3e plaats in de poule.
Dit betekende dat er nog een play off toernooi moest worden gespeeld met 5 ploegen om 1 plek in de 3e klasse. Aangezien VVS 8 spelers mist (5 op vakantie, 1 schorsing en 2 blessures) geeft niemand wat om de kansen. Des te groter is de vreugde nadat het ‘campingteam’ van de nieuwe hoofdtrainer Marcel van Marsbergen (zo’n 6 spelers waren al 5 weken niet meer in training) alle wedstrijden op het toernooi wint zonder tegendoelpunten ! Er wordt in wedstrijden van 40 minuten 1-0 gewonnen van ’s Graveland en SV Diemen, 4-0 van VV Schagen en 2-0 van MSV’19. Dit ‘Wonder van Haarlem’ krijgt derhalve een uniek plekje in onze clubhistorie.
Het 'campingteam': Marcel van Marsbergen, Bas van Velzen, Kees van Borre, Jesper van Langen, Harry van Duin, Remon Dam, Barry Bes, Frank Appel, Dennis van Langen, Jack Vriedn, Bas Maas, Martijn Beerepoot, Peter Huibers, Mike Groot, Sjors van Diepen, Sjoerd Overpelt, Joris Maas, Michael Kieftenburg, Andre Koomen, Jacko Hoek (al bellend met Malaga, waar een grote groep eerste elftalspelers op vakantie was).
VVS 1 speelde daardoor voor het eerst in de 3e klasse. De promotie nacompetitie wordt zelfs gehaald maar na een 4-3 overwinning thuis op Vitesse'22 wordt er uit in Castricum met 2-0 verloren. Van Marsbergen wordt opgevolgd door Larbi Loukou, die twee seizoenen aan het roer zal staan. Zijn eerste seizoen eindigt in de middenmoot, in het tweede seizoen bivakkeert VVS bovenin de ranglijst om uiteindelijk vierde te eindigen (beste resultaat ooit). De nacompetitie wordt echter niet gehaald. Daarna stond Ron Weinbrecher aan het roer bij de selectie. Helaas degradeerde VVS 1 in zijn eerste seizoen, na veel tegenslag in de tweede seizoenshelft, naar de vierde klasse. VVS eindigde op een nacompetitieplaats en legde het af, na winst tegen Koedijk, af tegen HSV Sport, met veel geblesseerden en veel gemiste kansen in een thriller in Hoorn. In de vierde klasse behaalde VVS het seizoen er op de derde periode en de nacompetitie voor promotie, waarin Hollandia T te sterk bleek (1-1, 0-2 uit).
Vanaf het seizoen 2016/2017 stond Jeroen Bommels aan het roer van de A selectie. In zijn tweede seizoen werd, na een stroeve start, een fantastische serie neergezet van 15 zeges en 2 gelijke spelen. Na een seizoen lang in de achtervolging te hebben gezeten, kwam VVS twee wedstrijden voor het einde voor het eerst bovenaan te staan. Na een thriller thuis tegen Always Forward (3-3) werd er in de laatste wedstrijd uit met 3-2 gewonnen van nummer 3 HSV Sport, waardoor het eerste kampioenschap sinds 1997 een feit was! VVS speelt met ingang van het seizoen 2018/2019 dus weer in de 3e klasse.
Daar werd het stokje overgenomen door oude bekende Larbi Loukou, die over kwam van Strandvogels. In zijn eerste seizoen van zijn tweede periode beleefde het 1e een wat wisselvallig seizoen, maar speelde het zich veilig dankzij een knappe 1-2 zege uit tegen Grasshoppers op de laatste speeldag. VVS 2 werd onder leiding van Niels Kolb afgetekend kampioen van de reserve 3e klasse. In de jaren daarna werd tweemaal een competitie niet uitgespeeld door coronamaatregelen. VVS 1 ontwikkelde zich in die jaren tot een van de sterkere ploegen in de 3e klasse, waar VVS 2 het ook goed deed in de 2e klasse. In het seizoen 2022/2023 staat VVS 1 onder leiding van oud 1e elftalspeler Marco Boots.
De afgelopen seizoenen lieten voor VVS een groei zien in het aantal leden en seniorenteams. Met ruim 700 leden heeft de club een recordaantal leden in haar geschiedenis. De vrouwenafdeling mag daarin niet onbenoemd blijven, met teams in alle leeftijdscategorieen, twee senioren veld teams en vijf zaalvoetbalteams.
De Goalgetter
In oktober 1949 kwam het eerste RKVVS-nieuws uit. Kort daarna werd het blad in een nieuw jasje gestoken en de naam werd veranderd in Goalgetter. Het clubblad werd steeds meer een dorpsblad en daarom werd in juli 1962 besloten de Goalgetter over te laten gaan in het nieuwe dorpsblad D.V.G..
Bij VVS werd een eigen blad toch gemist. Daarom verscheen in februari 1973 de Goalgetter opnieuw. De eerste nummers werden bij de BIK vervaardigd. Vervolgens kopieerde Willem Stuyfbergen de bladzijden. Op maandagavond werd de Goalgetter in elkaar gezet om op dinsdagavond door een verzamelploeg bij elkaar geraapt en geniet te worden. Zo'n 25 verschillende bezorgers brachten dan de Goalgetters bij u thuis. Veel werk dat door veel mensen met veel plezier jaren gedaan is. In Juli 2012 kwam uiteindelijk een eind aan de gedrukte Goalgetter in een oplage van 500 stuks. Nico Appel kreeg het eerste exemplaar van de allerlaatste Goalgetter overhandigd door Rein de Wit.
Vandaag de dag wordt de Goalgetter, die nu VVS'46 - nieuwsbrief heet, wekelijks elektronisch via e-mail verzonden naar meer dan 550 lezers.
RKVVS Drumband
In 1958 sloegen de drummers van de RKVVS Drumband de eerste slagen. Tijdens het 12½-jarig jubileum trad de band voor het eerst op. Vijf jaar lang heeft deze drumband, onder de RKVVS-vlag, verschillende concoursen bezocht om vanaf 1 mei 1964 over te gaan naar het fanfarekorps Erato.
De afgelopen weken heeft u zelf kunnen lezen dat VVS’46 naast het voetbalgebeuren een heel belangrijke rol speelt maar zeker ook heeft gespeeld in het dorpsleven van Spanbroek/ Opmeer. Zo groeide het clubblad van VVS uit tot de D.V.G., het tulpenbroeien voor de VVS-jeugd tot de Winterflora, de RKVVS Drumband werd een deel van Erato en is de Kerstcross een evenement geworden dat niet meer is weg te denken.
